၂၀၀၄ မေလးရွားေလဆိပ္အ၀င္

              သည္ေလာက္ၾကိးသည္႔ ေလဆိပ္ ကြ်န္ေတာ္႔တသက္ႏွင့္ တကိုယ္ မေတြ႕ဘူးခဲ႔ေပ။ ကမၻာ႕အၾကီးဆံုး ေလဆိပ္ စာရင္း၀င္ျဖစ္သည္။ မေလးရွားေလဆိပ္ အေၾကာင္း အေသးစိတ္ကို ေနာက္ပိုင္းမွ ေျပာရအံုးမည္။

ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းလွ်င္ မည္သို႔သြားရမည္ မသိ၍ အမ်ားသြားရာေနာက္ ေရာေယာင္ လိုက္ပါသြားရင္း ေဘးဘီ၀ဲယာ ေလွ်ာက္ၾကည္႔မိသည္။ ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ႔ဖူးသည္႔ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ကိုမ်ား ေရာက္ေနေရာ႔သလားဟု ထင္မွတ္ရ၏။

ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ပံုမ်ားကို မွတ္တမ္း တင္ထားခ်င္မိသည္။ ထိုအခါက လက္ကိုင္ဖုန္းဆိုသည္ကိုပင္ အနီးကပ္မျမင္ဘူးေသးတဲ႔ဘ၀ ။ ဘယ္သို႔ မွတ္တမ္းတင္ရမည္ကို မၾကံဆႏိုင္ေပ။ လမ္းေလွ်ာက္သည္႔ စၾကၤန္မ်ားကို ပစၥည္းသယ္ရလြယ္ကူေစရန္ Auto walking System ျပဳလုပ္ထားပံုမွာ သေဘာေတြ႕လွ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ တိုင္းျပည္တြင္ ယခုခ်ိန္ထိ မျမင္ဘူးေသးေပ။

ေတာင္ေငး၊ ေျမာက္ေငး သြားရင္းႏွင့္ Immigration ဂိတ္ေပါက္သို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားေသာ အခ်ိန္၀ယ္ မေလးရွားစံေတာ္ခ်ိန္ ၃နာရီထိုးေနသည္ကို ေကာင္တာေနာက္ေက်ာနံရံက နာရီၾကီးက ညႊန္ျပေန၏။
ကြ်ႏု္ပ္တို႔ထင္ထားသည္မွာ သူေဌးကၾကိဳေစာင့္ေနျပီး ေခၚသြားလိမ္႔မည္။ ျဖစ္လာပံုက ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ေနရာတူ အလုပ္တူ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လဲ ပါလာခဲ႔ရာ ႏွစ္ဦးသား လာၾကိဳၾကေသာသူမ်ားဟု ထင္ရသူမ်ားကို လိုက္ၾကည္႔ရ ၊ လာၾကိဳသူေတြ ေထာင္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ နံမည္မ်ားကိုလဲ အေျပးအလႊားဖတ္ရ၏။

ကြ်ႏု္ပ္ တို႕နံမည္ကို ရွာမေတြ႔ ၊ ႏွစ္ဦးသားေခါင္းခ်င္းဆိုင္ပီး အေျခအေန ေမးရျမန္းရေတာ႔သည္။ ထိုစဥ္ နက္ျပာေရာင္ ကိုယ္ၾကပ္ ယူနီေဖာင္းကို စမတ္က်စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ အသားညိဳညိဳ၊ အရပ္မတိုမရွည္ ခပ္၀၀ အသက္၄၀ ၀န္းက်င္ဟုထင္ရေသာ မေလးရွား ရဲတစ္ေယာက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေဘးတြင္ စာရြက္တစ္ထပ္ကိုင္ပီး အမ်ားၾကားေအာင္ ေအာ္ေနသည္။

မည္သည္႔ဘာသာစကားျဖင့္ ေအာ္ေနသည္ကို ေသခ်ာ နားမလည္ ေသာ္လည္း မ၀ံ႕မရဲ ခ်ဥ္းကပ္၍ အကူညီေတာင္းၾကည္႔ၾက၏။
အမိေျမမွ သင္ထား၊ တတ္ထား သမွ်ေသာ အဂၤလိပ္စကားကို ထိုသူနားလည္ေအာင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္တလွည္႔ အစြမ္းျပၾက၏။ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခားမွာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို ဆရာမ်ား သင္ေပးလိုက္ေသာ ပညာျဖင့္ ေျပာခြင့္ဆိုခြင့္ ရလိုက္သည္႕ အရသာသည္ အလြန္ပီတိျဖစ္ရ၏။

မူၾကိဳမွစ ယခုခ်ိန္ထိ အဂၤလိပ္စာသင္ေပးခဲ႔ေသာ သင္ေပးေနေသာ အမိေျမမွ ဆရာမ်ားကို သတိတရ ေက်းဇူးတင္ေနမိ၍ ဆရာမ်ား ေက်းဇူး လြန္စြာမွ ၾကီးမားပါတကား ခံစားရ၏။ သို႔ေပေသာ္လည္း စကားစြမ္းရည္ႏွင့္ နားလည္ဟန္မတူ၍ Internation ေျခဟန္လက္ဟန္ေတြပါ ကူေပးရေသးသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႕ ဘယ္ႏိုင္ငံကလာေၾကာင္း၊ အလုပ္ႏွင့္ပက္သက္သည္မ်ားကို ပါးစပ္မွ အျမွဳပ္ထြက္မတတ္ ရွင္းျပလိုက္ေသာအခါ ၀မ္းသာေသာ အျပံဳးျဖင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိမ္႔ျပီး သူသည္ ယခုပင္ ျမန္မာအလုပ္သမား၏ နံမည္ကို လာၾကိဳသူမ်ား ကိုယ္စား ကူပီး ေခၚေပးေနေၾကာင္း လက္ထဲမွ စာရြက္ တထပ္ၾကီးကို ထိုးျပသည္။ ထိုသူသည္ ျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ လြန္စြာေဖာ္ေရြတတ္ေသာ ကူညီခ်င္စိတ္ရွိေသာ သူတစ္ဦးဟု မွတ္ခ်က္ျပဳမိ၏။

ထိုသူသည္ ျမန္မာအမည္မ်ားကို မေလးအသံျဖင့္ မပီကလာ ပီကလာ ေခၚေနေသာအခါ မည္သူကမွ နားမလည္သလို အဖက္လုပ္၍ပင္ မၾကည္႕ၾက ေသာေၾကာင့္ သူ႕ကို သနားပင္သြားမိေသးသည္။
သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လည္း ၀မ္းသာအားရ လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ပီး ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ အမည္မ်ားကို ကူေခၚေပးေသာအခါမွ သူလည္းအနားရသြားဟန္ တူေပသည္။ တေအာင့္မွ် အၾကာတြင္ ထိုသူ ျပန္ေရာက္လာပီး ကြ်ႏု္ပ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အစာေျပစားရန္ ေပါင္မုန္႔ႏွင့္ ေရတစ္ဗူးဆီ လာေပးပီး တစ္ညလံုး မအိပ္ရေသးေၾကာင္း ခုလိုကူညီေပးသည္႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပီးလွ်င္ ရံုးအတြင္း သြားငိုက္ေနေလေတာ႕သည္။

မေလးရွား အ၀င္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႕၃ဦး မိတ္ေဆြရင္း ပမာ အတိုင္အေဖာက္တည္႔သြား၍ လြန္စြာ မဂၤလာရွိသည္ဟု မွတ္ယူရ၏။ သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႕သည္လည္း အမည္စာရင္းမ်ားကို ေခၚေသာအခါ ငိုက္ျမည္းေနေသာ ျမန္မာေဆြရင္းမ်ား ေခါင္းေထာင္လာၾကသည္။ အမည္ပိုင္ရွင္မ်ား ထလာပီးလွ်င္ လာၾကိဳေသာ Company ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ေကာင္တာတြင္ လိုအပ္တာမ်ား ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ၾကေလေတာ႔သည္။

>>>>>>>> ဆက္ရန္

ဟန္ဇြန္ (ထီလာ)
9:59 PM 17/5/2016
Singapore

ေလေႀကာင္းရဲညႊန္႔ေလာင္း

လြန္ေလပီးေသာ ၂၀၀၂ - ၂၀၀၃ ကာလတစ္ခုကေပါ႔ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနား ကို ေရာက္လိမ္႔မယ္လို႔ အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ႕တဲ႕ အိမ္မက္ေတြ မက္ခြင့္ရခဲ႕ပါတယ္ ။

တစ္ ႏွစ္သံုး ေလး ငါး ေျခာက္ . . . . စာဖတ္သူေတြ က မသိရင္ အမွတ္စဥ္ မွတ္ေနတယ္ ထင္မယ္ . . ဟုတ္တယ္ အမွတ္စဥ္ မွတ္ေနတာပါပဲ . . . ဘာလို႔လဲသိလား . . .

 ပထမဆံုး သင္တန္းတက္တဲ႕ရက္ စာသင္ခ်ိန္မွာ ဆရာတစ္ေယာက္ စာသင္ပီးထြက္သြားတာကို အတန္းပီးတယ္ ထင္လို႔ ျခင္းလံုးထြက္ခတ္တာ . . .

" ေဟ႔ေကာင္ေတြ " မင္းတို႔ ဒီေန႔မွ သင္တန္းစတတ္တယ္ . . စာေတာင္မသင္ရေသးဘူး. . ကျမင္းေနတယ္ ဟုတ္လား . . လာခဲ႕ အကုန္လံုး "
ေခၚပီေလ . . သင္တန္းအုပ္ေရးအရာရွိက . . . သိတဲ႕အတိုင္းပဲ . .

တကယ္သင္တန္းလာတတ္တဲ႕ သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလယာဥ္ေတြကို စိတ္ဝင္စားလို႔ အနီးကပ္ထိကိုင္ခြင့္ရခ်င္လို႔ ေလ႕လာေရးခရီးေတြ တေပ်ာ္တပါးသြားခ်င္လို႔ လာတတ္ႀကတာကိုး . .
စစ္တပ္ဆိုတာ ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္လဲ သူတို႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ ပူပူေႏြးေႏြး အတြင္းသိ အစင္းသိ သိေသးတဲ႕ ကေလးေတြ မဟုတ္ေတာ႔ သူတို႔ေခၚလိုက္တာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျပံဳးျပံဳးပဲ ခတ္တည္တည္နဲ႕ သင္တန္းအရာရွိကို ေက်ာ္ျပီး သင္တန္းခန္းမေဆာင္ထဲ ဝင္မလို႔ရယ္ . . .

သင္တန္းဆရာကလဲ မေျပာေသးဘူးႀကည္႔ေနတယ္ . .

ဟို ထိပ္ဆံုးက မႀကီးမငယ္နဲ႕ ဂ် ဘလြတ္ . . . ျပန္လာခဲ႕ . . သိတယ္ . . အဲ႕လိုေခၚကတည္းက ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္ဆိုတာ . . ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ငယ္ေမြး ျခံေပါက္. . ဒီလူေတြနဲ႕ တပ္ထဲမွာ ေနကတည္းက ခ်က္စ္ ထိုးလိုက္ ျခင္းလံုးေခတ္လိုက္ ေနလာခဲ႕သူေတြ မို႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးပီးသား . . ညီအကိုေတြလိုပါပဲ . .

လိုရင္းတိုရွင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္အေဖက ေလတပ္ကစစ္သား က်ဳပ္တို႔တပ္က ဖြင့္တဲ႕ သင္တန္းကိုးဗ် . .
မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ ေပကလပ္လုပ္ပီး . . ဗ်ာ ဗိုလ္ႀကီး . . ဟဲဟဲ . . ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္ . . မေျပာနဲ႕ေတာ႔ ဆိုေတာ႔ ဘဲႀကီး ရယ္ခ်င္စိတ္ကို အေတာ္ထိမ္းထားပံု ရသည္။

သို႔ေပေသာ္လည္း ဒီလို အမ်ားနဲ႕ အလုပ္လုပ္တဲ႕အခါ
ကိုယ္လဲ သင္တန္းသားက သင္တန္းသားလို ေနမွ ကိုယ္႔အရာရွိ , ကိုယ္႔တပ္မေတာ္ကို သူတို႔လဲ ေလးစား လိုက္နာမွာကိုး . . နည္းနည္းႀကီးက်ယ္ရင္ ခြင့္လႊတ္ . .

အဲ႕တာနဲ႕ အားလံုးေပါင္း ၆ေယာက္ ေနပူထဲမွာ ညာတစ္ဝက္ေစာင္းပီး ဒိုက္ထိုးရတာ ၅ခါတည္းပါ . .
ဒါေပမယ္႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေတာ႔ ႀကာသြားတယ္ . .
ႏွစ္ရက္ေလာက္ ဘယ္ညာ လက္မလႊဲႏိုင္ဘူးရယ္ဗ် . .
ကိုယ္႔အျပစ္နဲ႕ ကိုယ္ ကိုး . . ဒါကို က်န္တဲ႕ ၅ေယာက္က တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးေတာ႔ အျပစ္ရွိလို႔ အျပစ္ေပးတယ္ မထင္ဘူး . . အထူးအဆန္းလုပ္ပီး ေပ်ာ္ေနႀကေလရဲ႕ . . ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႕ ေကာင္ေလးေတြ . .

အဲ႕ဒီေနာက္ပိုင္း အရပ္ရပ္က သင္တန္းလာတတ္တဲ႕ကေလးေတြ အားလံုးေပါင္း က်ဳပ္ အပါအဝင္ ၅၀ ေပါ႔ . . အဲ႕တုန္းကေတာ႔ မိန္းကေလး မပါပါဘူး . . . . တိုင္းရင္းသားေလးေတြ မ်ားတယ္ . . စကားေျပာရင္ ဝဲဝဲေလးေတြ အင္မတန္ နားေထာင္လို႔ေကာင္းပါတယ္ . . သူတို႔နဲ႕ စကားေျပာရတာ ဗဟုသုတလဲရတယ္ . . ေပ်ာ္ဖို႔လဲေကာင္းတယ္ဗ် . . . ေရခဲေတာင္ႀကားထဲက မခ်မ္းေဘာ , ပူတာအို ဘက္ကေတာင္ လာႀကတဲ႕ သူေတြေတာင္ပါတယ္ . .

သင္တန္းနားရက္ တစ္ေန႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း နံနက္ခင္းေလးတစ္ခုက မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ေလး ေျပာခ်င္ေသးသည္။

ဘုန္းဘုန္းဘုန္းဘုန္း ! ! !

တစ္ခုခုကိုရိုက္ခတ္သံေတြ အဆက္မျပတ္ ကြ်န္ေတာ္႔ကုတင္ေဘးက ထြက္လာသည္။

အာ အိပ္ေကာင္းတဲ႕ အခ်ိန္ ဘာေတြျဖစ္ေနပါလိမ္႔ . .

ျခင္ေထာင္ကို အသာဖြင့္ပီး ဘယ္ႀကည္႔လိုက္ ညာႀကည္႔လိုက္ နဲ႕ ကြ်ဲေကာက္ရိုးပံု ဆြဲသလို ျဖစ္ေနသည္ ။
ကြ်န္႔ေတာ္ နဲ႕တစ္ကုတင္ေက်ာ္ေလာက္က ကုတင္ေပၚတြင္ ကခ်င္သင္တန္းသားေလး တစ္ေယာက္ကို တျခားကခ်င္သင္တန္းသားေလးက ဖိနပ္နဲ႕ အားရပါးရ ေျခသလံုးေတြပဲလွိမ္႔ ရိုက္ေနသည္။

ေအာက္ကတစ္ေယာက္က ျပန္လုပ္ႏိုင္ဟန္မတူ . . ေျခေထာက္တစ္ခုလံုးလဲ အမဲကြက္ေတြ ျဖစ္ေနပီ . . ရိုက္ထားတာဆို ေတာ္ေတာ္ မညွာမတာ လုပ္ေနတာေတာင္ ျငိမ္ခံေနတယ္ေနာ္ .
အဲ႕ဒါနဲ႕ အသဲအသန္ ေျပးဆြဲရေတာ႔တာေပါ႔ . .

 ဟိတ္ . . ဟိတ္ဆိုဟိတ္လိုက္ ေလ. . . ဟိတ္ဆို ဟိတ္လိုက္လို႔ေျပာေနတယ္ . . ဘာေတြလဲ . . ဘာျဖစ္လို႔ ခုလို လုပ္ေနတာလဲ ေျပာလိုက္စမ္း . .
ဟြန္းဟြန္း . . က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတာ . .

က်န္တဲ႕ ေကာင္ေလးေတြက ဝင္မတားဘူး . . ဒီေကာင္ေတြ သတၱိမရွိဘူးလား . . ဟေကာင္ေတြ လာႀကပါဟ . . ဝင္တားေလ . . အဲ႕ေလာက္ေျပာတာေတာင္ မ်က္လံုးျပဴ းေလးေတြနဲ႕ ျငိမ္ႀကည္႔ေနတယ္ဗ် . .
ကိုယ္ကပဲမွားေနသလား . . သူတို႔ပဲ မွန္ေနသလားမသိ . .
အင္း ဘာလဲဟေပါ႔ . . .
အဲ႕ဒီ႔အခ်ိန္မွာပဲ ေဘးက ညီေလးတစ္ေယာက္က
'' အဲ႔ဒါ ကခ်င္ရိုးရာ ေဆးကုနည္းတစ္မ်ိဳ းပဲ အကို ''
တဲ႕. . ေအာင္မျငီး . . က်ဳပ္ ဒါမ်ိဳး လုပ္လို႔ကေတာ႔ ဖ်ားလို႔မေသဘူး . . အရိုက္ခံရလို႔ ေသမွာပဲ . . ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြာ . ေဆးေသာက္ပါလားဟ . . လန္႔လိုက္တာ . . ရန္ျဖစ္ေနတယ္ မွတ္လို႔ ငါက . ဟူး . .

ေျပာေသးတယ္ ဆရာသမားေလးေတြက
ကြ်န္ေတာ္႔တို႔ က ဒီလို မက္ကေလာင္ ေဖာက္လိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားတာတဲ႕ အဂၤလိပ္ေဆး , ဗမာေဆး မတိုးဘူးတဲ႕ဗ် . . . .
ေအာ္ ထူးဆန္းပါေပ႔ ကိုေရႊကခ်င္ရယ္ . . ေလးစားပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္ . . တကယ္ ဒါမ်ိဳးေတြလဲ ႀကံဳခဲ႕ရဖူးသည္။

မွတ္မွတ္ရရေလးေတြ ေျပာရရင္ ႀကံဳတုန္းႀကြားတတ္တာလဲ က်ဳပ္အက်င့္မို႔ . ခြင့္လႊတ္ဗ်ာ . .
ေလေႀကာင္းရဲညႊန္႔ေလာင္းသင္တန္းမွာ ပထမဆံုး အျပစ္ေပးခံလိုက္ရတာ က်ဳပ္တို႔ ၆ေယာက္ျဖစ္ေပမယ္႔ စည္းကမ္းအေကာင္းဆံုးဆု က်ဳပ္ယူလာခဲ႕တယ္ . . ကံေကာင္းခ်င္ရင္ အဲ႕လိုပဲ . .
သင္တန္းက ကားေမာင္းလဲ သင္ေပးပါေသးတယ္ . .က်ဳပ္ ကားေမာင္း အသင္ေကာင္းလို႔ ေဘာလံုးကြင္း ဂိုးတိုင္ထဲလဲ ကား ဂိုးသြင္းဘူးတယ္ . . က်ဳပ္ကို သင္ေပးတဲ႕ ဆရာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားပံုရတယ္ . . . မင္း ငါနဲ႕ေဝးေဝးေန ဆိုတာႀကည္႔ပဲ . . ေခြ်းေတြလဲ ရႊဲလို႔ . . တစ္ကိုယ္လံုး . .
ေတာ္ပါေသးတယ္ . ,သူငယ္ခ်င္းေတြ PT ေျပးေလ႔က်င့္သား ရေနသူေတြမို႔ေပါ႔ . . ဝရုန္းသံုးကား ေျပးလိုက္ရတာဆိုတာ. . . ကံေကာင္းလို႔မေသတယ္ . . . . .

ပံုေဖာ္ေကာင္းတဲ႕သစ္သားတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ ေလယာဥ္ပံုစံကို ပံုေဖာ္ထုရတာကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်မိခဲ႕တယ္ . . ေလယာဥ္ေပၚတက္မေမာင္းခဲ႕ရေပမယ္႔ ကြန္ပ်ဴတာ Control နဲ႕ ေျပးလမ္းေပၚ တက္ဆင္းေလ႔က်င့္ရတဲ႕အရသာေလး လဲ လြမ္းမိပါရဲ႕ .

ေလယာဥ္အင္ဂ်င္အေႀကာင္းေတြ သင္ယူခြင့္ရခဲ႕တာလဲ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႕ ပညာတစ္ခုပါ . .
စပ္စုေရးခရီးစဥ္ ေမခ နဲ႕ ေမလိခ ညီအမ ဆံုတဲ႕ေနရာ ကို လိုက္ပို႔ေပးတုန္းက ျမစ္ေဘးက ေက်ာက္အစိမ္းေရာင္ ေလးေတြကို ေက်ာက္စိမ္းတံုးေတြ အမွတ္နဲ႕ လုေကာက္ပီး အေလးခံ သယ္ခဲ႕ဖူးတယ္ . .

ျပန္တက္ခြင့္ရအံုးမယ္ ဆို ထပ္တက္ခ်င္ပါေသးတယ္ ..
အခြင့္ႀကံဳ ခဲ႕မယ္ဆိုရင္လည္း တက္ျဖစ္ေအာင္ တက္ႀကဖို႔ ေျပာပါရေစ. . . .

တစ္ခ်ိန္က ေလေႀကာင္းရဲညႊန္႔ေလာင္း (မကန)

ဟန္ဇြန္ ( ထီလာ)
11:47 AM 20/5/2016
Singapore

အေမ

ငယ္ငယ္က အေမ႔တန္ဖိုးဆိုတာ ဘာမွန္းတကယ္ကို မသိခဲ႕တာအမွန္ပါ . . 

ေက်ာင္းမသြားခင္ စားသြားတဲ႕ထမင္း . .
ဝတ္သြားတဲ႕ ေက်ာင္းဝတ္စံု . .
လက္ထဲကို ထည္႔ေပးလိုက္တဲ႕ ေက်ာင္းမုန္႔ဖိုး
ဒါေတြ အားလံုး အေမ႔ နံနက္ခင္း လက္ရာေတြေပါ႔ . . . 

ကမၻာ႔ေလထုထဲက ေလကိုရွဴ သြင္းခြင့္ရေအာင္
လွပတဲ႕ ရွဳခင္းေတြကို ခံစားခြင့္ ရေအာင္
ေလာကဓါတ္ ပညာေတြကို သင္ယူခြင့္ ရေအာင္
ခုလို ဖုန္းေတြ ပြတ္တတ္ေအာင္
အေမ႔ အသက္ကိုရင္းပီး ရွိသမွ် ခြန္အားေတြနဲ႔ ရုန္းကန္ ရွာေဖြ လူျဖစ္ေအာင္ ေကြ်းခဲ႕တယ္ေနာ္ . . 

နံနက္ ၇နာရီကေန ည ၇နာရီ ထိ ေန႕စဥ္ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႕ ေနပူ မေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ ရြာတကာပတ္ ရြာေစ်း ေတြမွာ အထည္ေရာင္းပီး သားတို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ရွာေကြ်းခဲ႕တယ္ေနာ္ . . .
အေမ႔ရဲ႕ ခြန္အားေတြကို အံ႕ႀသလိုက္တာ အေမရယ္ . . . 

သားတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ပညာတတ္ဖို႔ လူ႔ေအာက္မက်ဖို႔ မ်က္ႏွာမငယ္ဖို႔ အေမ နဲ႕ အေဖ ထမင္းတစ္လုတ္ေလွ်ာ႔စားခဲ႕ပီး ရွိတာေလးေတြနဲ႕ပဲ အဆင္ေျပေအာင္ ဖာေထး ဝတ္ခဲ႔တာေတြလဲ ျမင္ဘူးပါရဲ႕ . . . 

အို အေမရယ္ . . .
အေမ႔လို မပင္ပန္းရေအာင္ က်က္ပါဟဲ႕ မွတ္ပါဟဲ႕ဆိုပီး အေမဒီေလာက္ ေမာင္းခဲ႕တာေတာင္ သားတို႔ေမာင္ႏွမေတြ စာက်က္ခ်ိန္တိုင္း ငိုက္ေကာင္းခဲ႔တယ္ေနာ္ . . 

ဒီအခ်ိန္ ဒီအရြယ္ ဒီပညာေတြ တတ္တဲ႕အထိ သားကို နားလည္ေပးႏိုင္မယ္႔ မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြေကာင္း မိဘနဲ႕ တူတဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္းကို ရွာလို႔ မေတြ႕ေသးပါဘူး အေမ . . . 

အဆင္မေျပခ်ိန္ အရင္ဆံုးသတိရတာက အေမ႔ကို ျဖစ္ပီး အဆင္ေျပေနခ်ိန္မွာ အရင္ဆံုးသတိရတာက Beerဆိုင္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေနတဲ႕ သားေမာင္ လူမိုက္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔ပဲ ေဝးတစ္ေျမကေန သားေမာင္ ရွိခိုးကန္ေတာ႔လိုက္ပါ၏ အေမ . . 

ဘီယာဆိုင္, အရက္ဆိုင္ , KTV ေတြမွာ ဟသၤာတထြန္းရင္ရဲ႕ အေမနဲ႕ရြာကို လြမ္းပါတယ္, ေမြးေမေက်းဇူးဆပ္ဖူးခ်င္ပါတယ္ ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းေတြကို ပါးစပ္အရသာခံျပီး ထိုင္ဟဲေနမယ္႔အစား လက္ေတြ႔ဘဝမွာ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းႏိုင္တဲ႕ သားေကာင္း သမီးေကာင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကပါလို႔ 

ကြ်န္ေတာ္႔လို မလိမ္မိုး မလိမ္မာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတာင္းဆိုပါရေစ. . 

အေမမ်ားေန႔ အမွတ္တရ မွာ
ေမေမ႔အတြက္ 

ဟန္ဇြန္ (ထီလာ)
7:48 AM   9 / 5 / 2016  စင္ကာပူ

(၂) ရန္ကုန္ေလဆိပ္တြင္

         ကြ်ႏု္ပ္္တို႔ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ လူငယ္ေတြ ဆိုတာ တယ္သနားစရာေကာင္းလွသည္။ ကြ်ႏု္ပ္္ အပါအ၀င္ပါ။ ႏိုင္ငံျခားကိုမွ အထင္ၾကိးၾကသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ ကိုယ္စား ကြ်ႏု္ပ္ ျငင္းပါရေစ ..

 

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ တိုင္းျပည္သည္ အေမရိကန္လို အဂၤလန္တို႕လို အလားတူ တိုးတက္ေနတဲ႔  ႏိုင္ငံသာျဖစ္ေနလွ်င္ မည္သူက တိုင္းတစ္ပါးထြက္ မိသားစုနဲ႔ခြဲခြာပီး ေငြရွာ ေနမည္နည္း။ 

ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ပညာမတတ္ေသာ အတၱေဘာေတြ အုပ္ခ်ဳပ္သည္႔ တိုင္းျပည္၊ သင့္တင့္မွ်တမွဳ မရွိတဲ႔ တိုင္းျပည္မို႔သာ အမိေျမကို စြန္႔ပီး စိတ္ကူးအိမ္မက္ ကိုယ္စီျဖင့္ တိုင္းတပါးကိုထြက္ျပီး အႏွိမ္ခံဘ၀ေတြနဲ႔ ရုန္းကန္ေနၾကရသည္႔ ဘ၀ကို မသိသူသာပင္ အထင္ၾကီး၍ ေငြရွိ၍ သြားသည္ထင္ၾကလိမ္႔မည္။ 

လယ္ယာ၊ ကြ်ဲ၊ႏြား၊ အိမ္၊ျခံေတြ ေပါင္ႏွံေရာင္းခ်ပီး အနာဂတ္လွပေရး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ျဖင့္ လွိဳင္းထန္ေသာ သမုဒၵရာ ျပင္က်ယ္၀ယ္ ရႊက္လႊင့္ေနၾကသူမ်ား မာယာလွိဳင္းလံုးၾကီးမ်ား၏ ရိုက္ပုတ္မွဳကို နစ္ျမွဳပ္မသြားေအာင္ ခုခံကာကြယ္ရင္း ရွိသမွ်ခြန္အားႏွင့္ ရုန္းကန္ ေလွာ္ခတ္ ေနၾကရသူမ်ားျဖစ္ေတာ႕၏

သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ ဘ၀တူမ်ားမွာလဲ စြန္႕စားခ်င္သည္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေလာက္ ကဆို မေလးရွားတိုင္းျပည္ ေခတ္ေကာင္းသည္႕ ကာလတစ္ခု ၊  လူငယ္မ်ား ႏိုင္ငံျခားရူးရူး ေနျပီ ၊ အဘယ္ေလာက္မ်ား လဲဆို မေလးသြားမည္႔သူေတြ ေလယာဥ္ကြင္းအျပည္႔ဟု ေျပာ၍ရႏိုင္သည္။

ထိုစဥ္အခါက  ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ေရွ႕တည္႔တည္႕ပန္းျခံတြင္ ေလယာဥ္ပ်ံသန္းေနေသာ ရုပ္ထု ေက်ာက္တိုင္ေလးရွိပီး ေလယာဥ္ေပၚမတက္မွီ မိသားစုမ်ားနဲ႔ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ပင္ ေတာ္ေတာ္တန္းစီယူရသည္႔အထိ မ်ားလွသည္။

 ေလဆိပ္ထဲတြင္ ဟိုၿကည္႔ သည္ၾကည္႔ ေတာသား ျမိဳ႔တက္ ဆိုသလို အခ်ိန္ ကုန္မွန္းမသိကုန္သြားေသာ္လည္း ျပည္ပ ေလယာဥ္ေပၚ စတက္သည္႔ အေတြ႔အၾကံဳ မရွိသည္႕ကြ်ႏု္ပ္ အဖို႔ ရင္ထဲတြင္ေျပာမျပတတ္ေသာ လြမ္းေဆြးျခင္းကို ခံစားရေလသည္။ 

မိဘမ်ားႏွင့္ ခြဲခြာရမည္ထက္ အမိေျမကို ခြဲခြာရျခင္းက ပိုလြမ္းစရာပင္ ေကာင္းလွေသးသည္။ ကြ်ႏု္ပ္္ ရင္တြင္စို႔ တက္လာ၍ မ်က္ရည္စေတြ ပါးျပင္ေပၚ တြဲခိုေနသည္။ 

ရုပ္ရွင္ရိုက္လိုက္လွ်င္ ဒီေနရာမွာ အကယ္ဒမီေရွာ႔ ရသြားႏိုင္သည္ထိ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ေ၀၀ါးေနသည္႔ၾကားမွ သြားၾကားထိုးတံ သာသာမွ် ျမင္ရေသာ လူအုပ္ၾကီးၾကား ရွိ မာတာမိခင္ ရပ္ေနသည္႔ေနရာသို႔မွန္း၍  အားတင္းကာ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ျပီး ဘ၀တိုက္ပြဲ အတြက္ ေလယာဥ္ေပၚ အံၾကိတ္ကာတက္ခဲ႔ရေတာ႔သည္။

ဆက္ရန္
ဟန္ဇြန္ (ထီလာ)

အခ်ိန္ ႏွင့္ အခက္အခဲ

စာစေရးမည္ ဆိုစဥ္က တစ္ေန႔လွ်င္ A4 တစ္မ်က္ႏွာေတာ႔ မရရေအာင္ေရးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ေသာ္လည္း တကယ္ေရးျဖစ္ျပီ ဆိုေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားယူရသည္။ ဘယ္က စေရးရမွန္းမသိ၊ ဘာအေၾကာင္းေရးရမည္မသိ လမ္းစေပ်ာက္ေနသည္။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ မလြယ္မွန္း သေဘာေပါက္လာသည္။ ေနာက္ျပီး ဘာေၾကာင့္ စာအုပ္၊ စာေပေတြ ဖတ္သင့္သလဲဆိုသည္ကို ပို၍ နားလည္သေဘာေပါက္လာခဲ႔သည္။

ရင္ထဲတြင္ေရးခ်င္ေသာအေၾကာင္းမ်ားက ျပည္႔ေနသည္။ သို႔ေသာ္စာရြက္ေပၚ ေရာက္ေအာင္မေရးႏိုင္၍ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္လဲ အားမလိုအားမရျဖစ္မိသည္။ တကယ္ေရးခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ရေသာ ဘ၀အခက္ခဲမ်ား၊ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ ငယ္ဘ၀ ႏွင့္ဟာသဆန္ဆန္ ရယ္စရာ ၀တၱဳမ်ားကို ေရးခ်င္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးဆရာလုပ္မည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီးလွ်င္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔လိုျပီ။ မွန္ေပသည္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္လာဖို႔ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖတ္ဖို႔တကယ္ပင္ လိုအပ္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္သည္။

စာေရးေတာ႔မည္ဆိုလွ်င္ စာဖတ္အားေကာင္းဖို႔လိုသည္။ စာဖတ္ရန္ အခ်ိန္လိုသည္။ မည္သည္႕အေၾကာင္းေရးရမည္ကို ေသခ်ာသိရန္ လိုသည္။ စာေရးခ်င္စိတ္ အျပည္႔ရွိဖို႔ လိုေပလိမ္႔မည္။ စာေရးမည္သူ႕တစ္ေယာက္အတြက္ အခ်ိန္မ်ားစြာ လိုအပ္သည္မွာ ကြ်ႏု္ပ္ အတြက္ ၾကိးမားေသာ အခက္အခဲျဖစ္ေနေပေတာ႕သည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ….
ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးေသာ ဆရာၾကီး၏ စာအုပ္ထဲတြင္ နံမည္ၾကီး BEST SELLER စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရမည္ဆိုတာ ပါလာသည္။ ထိုေမးခြန္းသည္ စာေရးဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စိတ္ညစ္သြားေစသည္ဟုေတာင္ ဆိုထားသည္ထိ … BEST SELLER စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းနည္းမွာ တင္ပါးမွာ ေကာ္သုတ္ထားဖို႔အၾကံေပးထားသည္။မွန္ေပသည္။ ေတာ္ရံုလူ၊ ေတာ္ရံုစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးႏွင့္ စားပြဲႏွင့္ ထိုင္ခုံေပၚ ေက်ာက္ခ်ဖို႔မလြယ္ကူလွေပ။

ဆရာၾကီးဦးေအာင္သင္းရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုမွာ ေျပာထားတာေလး ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိပါသည္။ ဆရာက ဘာေျပာထားသလဲဆိုေတာ႔ “ ငယ္ငယ္အရြယ္ မွာ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ မခိုင္းရင္ ၾကီးလာရင္ သူမ်ားခိုင္းတာ ခံရတတ္တယ္ ’’ ဟု ဆိုထားသည္။ ေတာ္ေတာ္ကို ထိေရာက္ျပိး မွတ္သားစရာေကာင္းလိုက္သည္႔စကား.. ဆရာ႕စကားေတြ နားထဲၾကားေယာင္မိတိုင္း ကိုယ္႕အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပန္လည္သင္ယူဖို႔ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ မပ်င္းဖို႔အျမဲ တိုက္တြန္းမိေနသည္။ လူငယ္ေတြ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ေစခ်င္သည္။ ဆရာဦးေအာင္သင္းတို႔လို အေဟာအေျပာေကာင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ား၏ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားကို နားေထာင္ေစခ်င္သည္။

ကြ်န္ေတာ္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနစဥ္ စာအုပ္ထဲတြင္ စိတ္ မေရာက္ ကိုယ္႔အေၾကာင္းကိုေရးဖို႔ အာရံုထဲတြင္ ေပၚေပၚလာသည္။ အတိတ္က အရိပ္ေတြက ေခါင္းထဲတြင္ တန္းစီေနသည္။ စထားေသာ္လည္း ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ျဖစ္ေနသည္။ အေၾကာင္းအရာေတြက တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု အခ်ိတ္အဆက္မရွိ။ ဟိုအေၾကာင္းေရာက္သြားလိုက္ ဒီအေၾကာင္းေရာက္သြားလိုက္ ႏွင့္ပင္ ခရီးဆက္ေနရသည္။

စာေရးဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရပ္တည္မည္ဟု ရည္ရြယ္ထားလွ်င္ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ စာေရးေနရမည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္သာ ေခါင္းထဲတြင္ေပၚလာေသာ အေတြးမ်ားကို လက္တန္းခ်ေရးေနမိျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ ၀န္ခံပါသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္ အလုပ္အဆင္ေျပေနခ်ိန္ကဆိုလွ်င္ ပံုမွန္၀င္ေငြရွိေနသျဖင့္ သံုးစြဲရန္ ေနာက္စံမတင္းရျခင္း အလို႔ဌာ စာကိုစိတ္၀င္စားစြာ ေရးႏိုင္ခဲ႔ေလသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀ရဲ႕ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ကံၾကမၼာ အလွည္႔အေျပာင္းမ်ားေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း အဆင္မေျပမွဳမ်ားၾကံဳလာရာ စာေရးဖို႔ေ၀းစြ … အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအတြက္ မည္သို႔ခရီးဆက္ရမည္ကို ပူပန္ေနရ၍ စိတ္ဂဏာမျငိမ္ပင္ ျဖစ္ေနေလေတာ႔သည္။

 ကြ်ႏ္ုပ္ဖတ္ဘူးေသာ စာအုပ္ထဲတြင္ ေထာင္တြင္းအက်ဥ္း က်ေနသည္႔တိုင္ေအာင္ က်မ္းစာအုပ္မ်ားကို ေရးသားျပဳစုခဲ႔သူမ်ားရွိခဲ႔သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း ထိုသူတို႔ကို စံနမူနာယူရမည္႔ကိန္း ဆိုက္ေနေလေတာ႔သည္။

အဆင္ေျပမွ စလုပ္မည္ဟုရည္ရြယ္ထားလွ်င္ မည္သည္႔လုပ္ငန္းမွ စျဖစ္လိမ္႔မည္မထင္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာဟူသည္ တသတ္မွတ္တည္း သြားေနျခင္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အေျခအေန ေပးသည္ျဖစ္ေစ မေပးသည္ျဖစ္ေစ ဘယ္ေလာက္ပင္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေနပါေစ ရပ္မသြားရန္လိုအပ္သည္။ ေျဖးေျဖးနဲ႔ မွန္မွန္သြားျခင္းသည္ သင္၏ပန္းတိုင္ကို အျမန္ေရာက္ႏိုင္လိမ္႕မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။

ဟန္ဇြန္ (ေအးသုခ)

ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ စင္ကာပူ နံနက္ခင္း Alam

ဖုန္း Ringtone သံၾကားတာနဲ႔ အလူးအလဲ ထလိုက္မိသည္။
တင္ပါးက အရင္ ၾကြသြားျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရႊေခါင္းက ေခါင္းအံုးကို

အလြမ္းသယ္ေနတုန္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မခြာ အလူးအလဲနဲ႔ ပလူးပလဲလုပ္ေနတာ
ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ ျဖစ္ေနမည္မထင္..

ၾကည္႔ေလ
ဖက္ထားလိုက္တာဆိုတာ ဒီေခါင္းအံုးနဲ႔ ခြဲခြာရရင္ေသေတာ႔မယ္႔အတိုင္းပါပဲ
… ဟူး .. ဒါ စင္ကာပူရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ နံနက္ခင္းေပါ႔… နာရီကိုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔
နံနက္ ၆နာရီ ၁၀ မိနစ္ ..ကဲ မျဖစ္ေသးပါဘူး အလြမ္းသယ္ေနလို႔ေတာ႔
ပ်င္းတြဲ႔တြဲ႔ ထထိုင္ပီး တင္ပလင္ေခြ ေစာင္ျခံဳပီး တရားထိုင္ပါတယ္ .. ဒါက
နံနက္ခင္းတိုင္း ထိုင္ျဖစ္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ .. တရားရမရေတာ႔မသိဘူး..
တရားဗန္းျပပီး ငိုက္ေကာင္းတာေတာ႕ အမွန္ပဲဗ်ိဳ႕ ..

အဲ႔ဒီအရသာက
အိပ္ရတာထက္ေတာင္ ဇိမ္ရွိေသးတယ္.. ဒီလိုနဲ႔ ၀င္ထြက္ေလးမွတ္လိုက္
ငိုက္လိုက္လုပ္ေနရင္း ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္က အနယ္က်ပီး ပတ္၀န္းက်င္က
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ … ငိုက္ဆိုက္က်ေနတဲ႔ ေခါင္းေတြေကာ
ဆံပင္ေတြပါ ေထာင္တက္သြားတယ္ ….အံမယ္
အေၾကာအခ်ဥ္ေတြပါ ေျပသြားတာဗ် ..

မေျပ ဘယ္ရွိပါ႔မလဲ ..
အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ရဆင္အံုးမွာေလ .. ဖုန္းကို Alam ေပးထားရတာေပါ႔…
ကမၻာေပၚ ကြ်န္ေတာ္အေၾကာက္ဆံုးဘာလဲလို႔ေမးၾကည္႔ … ႏွစ္ ၅၀ေက်ာ္
ပညာမတတ္ေအာင္ လုပ္ထားတဲ႔ စစ္အစိုးရလဲမဟုတ္ဘူး … ဂ်ဴးေတြ
သန္းခ်ီသတ္သြားတဲ႔ ဟစ္တလာကိုလဲ မေၾကာက္ဘူး ..
ကြ်န္ေတာ္႔သူေဌးကိုလဲ မမွဳပါဘူး ..အသဲေတြခြဲတတ္တဲ႔
ခပ္လွလွေကာင္မေလးေတြကိုလဲ ေအးေဆးပဲ .. တစ္ခုပဲရွိတယ္ အဲ႔ဒီ
စင္ကာပူ နံနက္ခင္းရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ Alam သံကိုပါပဲဗ်ာ ..

ဟန္ဇြန္ (ေအးသုခ)

စင္ကာပူ နံနက္ခင္း ႏွင့္ ငယ္အလြမ္း

ျမန္မာျပည္မွာလို ၾကက္တြန္သံၾကားမလား ေက်းဌက္ေလးမ်ား၏ ေတးသီသံ အတင္းေျပာသံေလးမ်ား၊ ပဲျပဳတ္သည္၏ “ ေဟာဒီက ပဲျပဳတ္ ပူပူေလး ….’’ ဆိုပီး ၇သံခ်ီ သဘာ၀ Alam မ်ားကို ၾကားရႏိုးႏိုး နားစြန္႕ၾကည္႔မိသည္။

သဘာ၀ Alam ဆိုလို႔ တစ္ခုသြား သတိရမိေသးသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ တစ္တန္း ႏွစ္တန္းေလာက္ကေပါ႔ စာေမးပြဲေတြေျဖပီး ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ အဘိုး အဘြားေတြဆီ သြားလည္ေနၾက ျဖစ္သည္။

ေႏြနံနက္ခင္းသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္က အလြယ္ေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ေတာင္ေလလား ေျမာက္ေလလားမသိ တျဖဴးျဖဴးတိုက္လွ်င္ စိန္ပန္းပြင့္မ်ား ေၾကြက်တာကို ၾကည္႔ပီ ေပ်ာ္ခဲ႔ၾကရသည္။ ခုမ်ားႏွင့္ေတာ႔ တျခားဆီေပါ႔ ..
ထားပါေတာ႔ဗ်ာ လိုရင္းက သဘာ၀ Alam အေၾကာင္း.. အဘိုးအဖြားေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရပ္ေဒသေတြလို နံနက္ခင္း Breakfast ကို ေကာ္ဖီတို႔ ေပါင္မုန္႔တို႔ လက္ဖက္ရည္၊ အီၾကာေကြး၊ နံျပားတို႔ မဟုတ္ဘူးရယ္ဗ် .. ..

“ ေဟာဒီက မုန္႔ျပားသလပ္ ပူပူေလး …. အေၾကာ္စံု ရမယ္ အေၾကာ္စံု ..’’ ဒီ ေက်းဇူးရွင္ အေဒၚၾကီးရဲ ႕ သံရွည္ေႏွာ သံၾကီးၾကားရရင္ ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထိုးပီလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔မသိေပမယ္႔ ေပ်ာ္ပီေလ …
ေနာက္ပီးေတာ႔ ရွိေသးတယ္ … “ ရွင္ေဆာ္ကားသည္ လာပါအံုး ” တဲ႔ ..နံနက္ခင္း ေနႏုႏု တခ်ိဳ႕ အိပ္ပုပ္ၾကီးတဲ႔ ဌက္ကေလးေတြေတာင္ မထေသးဘူးထင္ပါတယ္ … ကြ်န္ေတာ္ တမာပင္ေအာက္ ကြပ္ပစ္ေပၚထိုင္ေနခ်ိန္ ေခါင္းေပၚက တမာပင္ ဌက္သိုက္ထဲက ဌက္ေဖေဖ ေမေမေတြ သူ႕ကေလးေတြကို ႏိုးေနသံ ကြ်န္ေတာ္ၾကားရတဲ႔ အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္႔အဘြားက အဲ႔ဒီ ရွင္ေဆာ္ကားသည္ကို ေခၚလိုက္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ စားလက္စ မုန္႔ျပားသလပ္ကို စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ေတာ႔ အဲ႔ဒီ ရွင္ေဆာ္ကား ဆိုတာၾကီးကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားမိသည္ ။ ဘာပါလိမ္႔။ တစ္ခါမွလဲမၾကားဘူး အဆန္းၾကီးရယ္ .. ဒါနဲ႔ အဘြားေဘးက အသာလိုက္ ၾကည္႔မိသည္ ။

အေရာင္က အ၀ါေဖ်ာ႔ေရာင္ကိုမွ ေက်ာက္ေက်ာလိုလို ဘာလိုလိုရယ္ ..အဲ႔ဒီ ရွင္ေဆာ္ကား ဆိုတာေတြကို ဓါးနဲ႔လွီးတယ္ အတံုးလိုက္ပဲ .. ျပီးေတာ႔ ခ်ိန္ခြင္ထဲထည္႔ခ်ိန္တယ္ဗ်ာ .. အဲအဟုတ္ဗ် …
အံမယ္ ေဒၚၾကီး က လွီးေနရင္း ေနာက္ဆံုးဓါးမွာ ကပ္က်န္ေနတဲ႔ ရွင္ေဆာ္ကား တစ္ဖက္ သူ႔ပါးစပ္ထဲ ပစ္ထည္႔လိုက္တယ္ ..

ၾသ … ကြ်န္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားမိသည္ ..အဲ႔ဒါ အစိမ္းစားလို႔ရတဲ႔ မုန္႔ပဲ ဒို႔စားဖို႔ ၀ယ္ေပးတာပဲျဖစ္မယ္ေပါ႔ …
ခုေတာ႔ ဒီရွင္ေဆာ္ကားသည္ၾကီး ရွိေလလား မရွိေလပီလား မသိေတာ႔ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္က သာယာခ်ိဳျမိန္ခဲ႔ေသာ နံနက္ခင္း သဘာ၀ Alam မ်ား မၾကားရတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ေလျပီ ..
ခုအရြယ္ေတြေရာက္ ၾကီးမွသိခဲ႔ရတာက ရွင္ေဆာ္ကားဆိုတာ ျမင္းျခံ၊ ေတာင္သာအရပ္ အေခၚျဖစ္ျပီး အမွန္မွာ တို႔ဟူးအ၀ါပင္ ျဖစ္ေတာ႔သည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ စင္ကာပူရဲ႕ဘ၀တိုက္ပြဲ Alam ေတြကို ငယ္ငယ္က သာယာခ်ိဳျမိန္ခဲ႔ေသာ နံနက္ခင္း သဘာ၀ Alam ေတြလို႔ပဲ သေဘာထား အစားထိုးပီး ေရွ႕ဆက္ရမယ္႔ အနာဂတ္ပန္းတိုင္ အတြက္

ဟန္ဇြန္ (ေအးသုခ)

စာေရးျခင္းအတတ္ပညာ

ကြ်န္ေတာ္ကို စာေရးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေစေအာင္ တြန္းပို႔ေပးေသာ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ တြန္းတင္ေပးေသာ အရာမွာ တက္က်မ္းစာအုပ္မ်ား ႏွင့္ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားပင္ ျဖစ္၏။ ..သို႔ေသာ္လည္း ႔ဘယ္အေၾကာင္းကို ဘယ္လိုေရးရမည္ ဆိုသည္ကို ေသခ်ာမသိ ျဖစ္ေနျပန္သည္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ရင္ဖြင့္သည္။ စာေရးခ်င္သည္။ အဘယ္အေၾကာင္းေရးမည္နည္း ေမးၾကျမန္းၾကသည္။ ...မည္သည္႔အေၾကာင္းမွ မဟုတ္ ..ကိုယ္႔အေၾကာင္းကို သာ ေရးမယ္ဟု ေျပာေတာ႔
သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ျပန္ေျပာသည္။ ..ကိုယ္႔ အေၾကာင္းကို ေရးလွ်င္ မည္သူစိတ္၀င္စားမည္လဲဆို၏။ မွန္ေပသည္။

ကိုယ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္...ျပီးေတာ႔ ခုနံမည္ၾကိးေနေသာ စာေရးဆရာေတြလို ဘာဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြမွ အမ်ားၾကီးရထားတာမရွိ ။
ငါ႔ ကို ဘယ္သူက အထင္ၾကီးျပီး ငါ႕စာေတြကို ဖတ္မည္လဲ  ေတြးျပီး စိတ္နည္းနည္း ညစ္သြားမိသည္။
စာေရးနည္းအတတ္ပညာစာအုပ္ေတြ ရွာဖတ္မယ္ဆိုကာ online ေပၚတြင္ ေမႊေႏွာက္ ရွာေဖြခဲ႔သည္။... ကိုယ္လိုခ်င္သည္႔ စာအုပ္ ရွာမေတြ႔ခဲ႕ေပ။

စာေရးျခင္းအတတ္ပညာ ဆိုေသာ
ေခါင္းစဥ္ကို Google မွာရိုက္ျပိး အသဲအသန္ရွာၾကည္႔မိသည္။ ေတြ ႔ပါေသာ္လည္း စာအုပ္မဟုတ္ပဲ ေဆာင္ပုဒ္လိုေလးေတြလိုပဲ ေတြ႔သည္..
တစ္ေနကုန္ရွာပါတယ္ ...တစ္ညလံုးရွာပါတယ္ ... ကိုယ္ပဲ ညံ႕လို႔ ထင္သည္။ ဘယ္လိုမွ ရွာမရသည္ႏွင့္ မထူးဘူးကြာ .. ျဖစ္သလိုပဲ အၾကမ္းေရးထားမည္ေပါ႔။

.ေနာက္မွ ျပန္စဥ္ မည္ဆိုျပီး ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြ ထိုင္ဖတ္ေနရင္း ဘာသြားေတြ႔သလဲ ဆိုေတာ႔ နံမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာၾကီးတစ္ဦး၏ စာေရးနည္းတဲ႔။
ထခုန္မိမတတ္ ၀မ္းသာသြားသည္။ ကိုယ္ရွာေနတာလဲ ဒါပဲကိုး။
စာေရးဆရာမအရမ္းျဖစ္ခ်င္ေနတဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၊ သူမက စာေရးဆရာမ ျဖစ္ခ်င္ရံုတင္မဟုတ္ဘူး။ အဲ႔ဒီ႕ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာၾကီးလို နံမည္လဲၾကီးခ်င္တာ( နံမည္ ေမ႔ေနလို႔ မေရးေပးဘူးေနာ္ ) ..

အဲ႔ဒါနဲ႔ ဆရာၾကိးဆီ ကိုသြားေမးတယ္ ၊ နံမည္ၾကီးေအာင္ စာဘယ္လိုေရးပါသလဲတဲ႔ ၊ စာေရးနည္းေလး ေျပာျပေပးပါ ဆိုေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူ႔ကို တိုးတိုးေလး တစ္ခြန္းပဲေျပာလိုက္တယ္ ...
ဘယ္ဘက္ကေန ညာဘက္ကို ေရးသြားပါတဲ႔ ... လံုး၀ မေရးတာထက္စာရင္ ဗလာစာရြက္ တစ္ရြက္ထက္ေတာ႔ သာပါေစတဲ႔ ..
ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းကင္ကို ဒူးနဲ႔ေျပးတိုက္ခ်င္မိေတာ႔သည္ ။

ဟန္ဇြန္ (ေအးသုခ)

How to direct downlode video on facebook@ Myanmar

Download

Video Editing For Begineer on CyberLink PowerDirector @ Myanmar

Download